Quartet

Dit is pas een echt 'Late' Quartet, want deze opera-komedie speelt zich af in het bejaardenhuis. 'Het is net een gevangenis', moppert een van de oudjes. En dat klopt. De film doet zeer sterk aan Lucky Break denken, waarin James Nesbitt met medegevangenen het plezier terugvond door een musical op te voeren. Het valt nog mee dat het geen kerstmis is in Quartet, want zo'n film is het. Goedmoedig en vol flauwe grapjes. Billy Connolly neemt het laatstgenoemde aspect voor zijn rekening, als de oude viespeuk die continu met de blonde 'huisbazin' flirt. 'Ik ben als een goede wijn... Seasoned wood.' Tom Courtenay vormt de serieuze kant van het verhaal. De man ziet er nog piekfijn uit als 75-jarige. Toprollen als Billy Liar houden je jong. Iedere heer verdient een vrouw, en daarmee is het kwartet (nu met diva) compleet. Hoewel de film geen tijd maakt voor echte aftakeling is de kindse verwarring van de continu tetterende Pauline Collins een mooi schrijnpuntje. Veel verder dan dat gaan de emoties niet. Er wordt vooral gestresst voor de grote show, met Michael Gambon als de Kaddhafi-achtige regisseur/dictator. Op de achtergrond zijn tal van grote namen uit de klassieke muziek-wereld te zien, zo leerde ik gedurende de fraaie aftiteling. Trevor Peacock! Dat Dustin Hoffman de regie deed is volgens mij ook meer een ererondje.