De
derde verschrikkelijke bejaardenfilm in een paar maanden. Stuk voor
stuk de moeite (en hun vier sterren) niet waard. Last Love (in Nederland
uitgebracht als het chiquer klinkende Mister Morgan's Last Love) is de
allerbelabberdste. Michael Caine speelt een hilarisch simpele filosofieprofessor,
een baantje dat ze hem in het scenario enkel voor het scoren van intrinsieke
diepzinnigheidspunten hebben gegeven. Richting einde zegt zijn zoon: 'do
you remember how she'd light up the room?'. Het antwoord van onze
filosoof: 'Yeah, like the sun.' Inderdaad, ook dit is weer een geriatrische
film waarin de vrouw sterft, en de man door mag modderen. Het afscheid
van de echtgenote is meteen het hoogtepunt van de film, vanuit een
verrassend openingsshot. Daarna waden we door een poel van clichés. Tot
zes keer toe riep ik correct de daaropvolgende tekst naar het
scherm. De hele film zit vol filmspeech, woorden die niemand ooit
werkelijk uitspreekt. ('If you hurt her, I will kill you!') De professor
woont in Parijs, en komt een jong ding tegen, zoals oude mannen in
films plachten te doen. Peter O'Toole ging Caine bijvoorbeeld voor in
Venus. Die film
had dan nog een zekere schaamteloosheid, alsof O'Toole bést naar bed
zou gaan met zijn 'verovering'. Hier wordt daarvoor een surrogaat
ingevlogen. Enige half geslaagde bijrolletje is voor dochter (en zus)
Gillian Anderson. 'You are my favourite brother!' 'I am your only
brother'. 'Details!'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten