vrijdag 20 juni 2014

The World's End

Laatste (?) rondje om de kerk voor Pegg en Frost. Ze waren toch al eens in een Britse smalltown geweest waar ze een zombiefilm parodieerden? Okee, de bad guys zijn hier technisch gezien geen zombies, maar veel scheelt het niet. Veel erger is dat de film totaal niet grappig is. Twee keer geglimlacht. Wat een afgang. Aanvankelijk lijkt er ook iets heel anders geparodieerd te gaan worden. Pegg zit als een soort James Hetfield in een zelfhulp-groep te reminiscen over bier, en trommelt later zijn vrienden op, for old times sake. Ik zag een film voor me waar alle hedendaagse bromances én classics als The Big Chill op de hak werden genomen, gedoopt in liters lager. Het bier vloeit wel rijkelijk, maar dronkemanslol is géén stoner-humor. (God wat was 'Paul' hilarisch, vergeleken hiermee.) Nadat het vrienden groepje aan de pubtocht is begonnen – in Breda noemen ze dat een 'kluntocht' – ontstaat er plots een Matrix-achtige knokpartij in de toiletten. Het is het begin van heel veel geweld en nog meer smurfenbloed. De makers hebben fanatiek hun best gedaan op de geweldschoreografie, en laten die begeleiden door een ronkend Zimmer-orkestje. Dan is het dus geen parodie meer hè, maar gewoon een formulefilm die enkel tienjarigen aan mag spreken.

Geen opmerkingen: