Amour in Canada, oftewel, hoeveel
films kunnen we zien waarin juist de vrouw van een bejaard echtpaar de
vrouw aftakelt? (
Volcano,
Away From Her...) Het geeft de man kans
eindelijk eens die vermaledijde zorgfunctie uit te oefenen, maar aan de
andere kant kan de vrouw zo het lijdzame 'object of attention' blijven.
Hier geen gedoe met kussens, maar een boeren(senti)mentaliteit. What's
mine will be mine. James Cromwell heeft zo een nieuwe 'Babe' om voor te
zorgen. En ze is haast net zo schattig. De echtgenote van de boer is
optisch dus goed gecast, maar ze mag verder niet al teveel zeggen. De film
gaat over de stoere mannetjesputter van in de tachtig. Nu zijn vrouw
aftakelt wil hij een nieuw huisje bouwen. Hij heeft 2000 acres land (tot
jaloezie van de buurman) dus plek is er wel. Maar vergunningen? 'Since
when has this land become a bureaucracy'. Veel gemopper over regeltjes
en gefucked worden door het systeem, en aanvankelijk weinig menselijks.
Pas als het echt niet meer gaat komen de twee bijeen, en wordt de film
toch nog even aandoenlijk. In de beste scene zitten ze aan de
huiskamertafel. We horen de dialoog in voice-over, wat heel goed past na
61 jaar huwelijk. De oude tafel heeft alles gezien. 'The ghost of
someone's handwriting pressed through a single piece of paper.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten