De
griezeligste slechterik van het jaar? Niets zo eng als mannen die maar
blijven glimlachen. Een mooie stunt is het wel. Een Franse kerel van 23
doet zich voor als vermiste jongen van 16. Uit Texas. The Imposter
vertelt de super-hoax met behulp van een hoop nagespeelde scenes. Ze
geven de documentaire een wat goedkoop scorende Discovery Channel-look.
Het is geen
Capturing the Friedmans... De talking heads zijn echter méér
dan Wernog Herzogiaans genoeg. De zus van de vermiste jongen! Net Sissy
Spacek uit de Badlands. Raadselachtig, wanhopig. En dan natuurlijk The
Imposter zelf. Aan het eind zien we hem wat Michael Jackson-moves maken,
nog zo'n charmante creep. Dan is de grote wending al geweest. Geen
brute toestanden, maar een geniepig langzaam doorsijpelende twist,
waardoor de docu in feite dezelfde truc toepast als Mister Imposter zelf.
Zaai twijfel, want twijfel is het begin van geloof, en daarmee een
nieuwe waarheid. In de marge is de FBI hilarisch dom (leugendectors,
komaan!) en een private detective smakelijk actief. 'Interpol! That's
like the god of cops.' (Een fijne uitspraak voor iedere fan van
Topaas-reeks-boekjes...) 16 Horsepower op de soundtrack is een andere
goede zet. Aan het eind blijven alle vragen open, en worden er weer
nieuwe opgeroepen. De aftiteling meldt dat The Imposter inmiddels 'een
vrouw en drie kinderen heeft'. Zou iemand het gecheckt hebben?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten