Wow,
ik kwam er nu pas achter dat Jean de zoon van de beroemde
impressionistische schilder is! Erg schilderachtig is deze vroege klucht
verder niet. Al zijn de plaatjes van het Parijs van begin jaren '30 wel
pittoresk. Geen studio-sets, maar echte straten, bruggen en kades. Een
zwerver (Michel Simon) wil er een eind aan maken, en springt in het
water. Een overijverige boekhandelaar haalt 'm met veel hoempapa weer
uit. 'Nu ben ik verdomme verkouden', moppert Simon. ' Thuis bij de
middenklasse ontpopt Simon zich als
Borgman. 'Hij spuugt op Balzac,
heeft ie dan nergens respect voor!' Eén cruciaal (en spijtig) verschil
is 'r wel. De zwerver is geïnteresseerd in seks. Sterker nog, dat is één
van de weinige dingen waar hij wél iets extra's wil doen. (Ook zijn
haren gaan eraf.) De dametjes stribbelen tegen, maar een verkrachtinkje
later zijn ze helemaal in de ban... (Ook dat zat eigenlijk – in fantasie
– in Borgman...) Het eerste half uur is lekker absurd. Zo spoedt Simon
zich. nog voor zijn wanhoopsdaad, naar een dure kar om de deur open te
houden. De kerel die uitstapt zoekt naar een fooitje, maar Simon is 'm
voor. 'Hier heb je 5 Franc, om een brood te kopen.' De jus sijpelt
echter al vrij snel uit het verhaal. Het wordt een flauwe boel. Het
einde is dan weer wel Van Warmerdam. De Borgman gaat terug naar zijn
natuurlijke habitat...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten