Sacha
Guitry was een echt Parijs persona, en hij wist dit zelf maar al te
goed. Hij schreef 120 toneelstukken, stapels romans, regisseerde soms
vier films per jaar, en collaboreerde ook nog even met de nazi's. Guitry
introduceert hier om te beginnen zijn cast en crew – in beeld – en
zodoende zien we ook in 1936 al een vrouwelijke editor. Aan het eind van
de 'intiteling' zet Sacha hoogstpersoonlijk zijn handtekening. Een man
met het ego van Welles dus, maar gecombineerd met de humor van nonkel
Tristram Shandy. In Le Roman d'un Tricheur speelt Guitry (wie anders?)
een trickster die aan zijn onnavolgbare autobiografie werkt, als hij ten
minste niet wordt onderbroken door akkefietjes. De structuur heeft de
moderne postmoderniteit die Laurence Sterne ook altijd zal behouden.
Minder geslaagd is dat Guitry de hele film 'voorleest'. Hij neemt zelfs
de dialogen voor zijn rekening. Dat wordt met zijn donkere Arnold
Gelderman-stem toch wat slaapverwekkend. Wie bij de les blijft ziet een
leuke schelmenfilm vol gortdroge humor. Zo verkoopt Guitry ergens zijn
fiets, maar merkt later dat ie betaald werd met een valse munt. 'Ik
baalde hier zo erg van dat ik 'r meteen een pakje sigaretten van kocht.'
De vrolijke scheer-scene uit Intouchables vond hier al een plaatsje.
'Met of zonder baard, ik was ineens stokoud geworden'. En ja, dat is het
moment dat Guitry de rol zelf begint te spelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten