Docufictie in de spirit van
Lomax. Uit dezelfde tijd ook. De ontdekking van het volkse Amerika, de
folk revival. Zoals je tegenwoordig nog altijd etnologische filmmakers
hebt die op de vlakte van Mongolië in een yurt gaan zitten. Hier filmt
'Nanook' Flaherty het leven van een Cajun-jongetje (een klein Joseph
Gordon-Levitt-mannetje). Weinig tekst, een Copeland-achtige score, en veel
gepeddel door de swamps. Het jongetje ravot met z'n 'coon'. Het beestje
zit met een touwtje aan de kano vast, en lijkt toch het liefst weg te
zwemmen. De natuur is prachtig, maar er komen andere tijden aan.
(Flaherty was precies op tijd, en er niet voor niets dán.) In de swamps
zit olie, en de pa van het jongetje tekent een contract voor een 'well'
op zijn terrein. De mannen van de oil company ginnegappen met het
jongetje, en maken flauwe grapjes die over zijn hoofd heengaan. Moeder
zet koffie voor iedereen. Wat wil je nog meer? De oliewinning verloopt
niet zonder problemen, maar het zien van de oude technieken levert bij
de moderne kijker méér verwondering op dan de natuurplaatjes. Louisiana
Story is in alles een liefdevol project, tot en met de aftiteling. We
zien foto's van de hele crew op locatie, en dus nog meer stokoud
materiaal. Een 'special thanks' is er voor het Nederlands Filmmuseum.
Zoveel toffer als zo'n instituut een Nederlandstalige naam heeft...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten