Is het niet
ongelooflijk dat juist Japan door 'Fukushima' werd getroffen. Kunnen ze
wéér honderd jaar vooruit met dat nucleaire trauma. (En is het
tegelijkertijd niet ongelooflijk typerend voor de condition humaine, dat
er in Japan überhaupt kernreactors stáán...) Het gevaar van een aanslag
op een kerncentrale speelt ook in deze anime weer een rol. Belangrijker
is een ander probleem dat de film aanstipt. De versmelting offline en
online. Die dystopische vibe uit Eggers' The Circle. Iedereen één
account (hallo Google, of hallo Facebook) waarna het stelen van je
online identiteit ook in de offline wereld (letterlijk) tal van deuren
opent. Haast vanzelfsprekend countert de film dit gevaar met een wel erg
traditioneel Aziatische oplossing. De familie. Een rijke familie, wel
te verstaan. De film is niet vrij van feodale en nationalistische
trekjes, die me snel tegen stonden. (Ooit zal Japan het weer tegen
Amerika opnemen, weet iedereen.) Een jongen moet in de zomervakantie het
vriendje spelen (identiteitsfraude!) van een schoolgenote. De familie
is rijk geworden in de zijde, en heeft schimmige Bilderburgse invloed.
Een tijdje gaat het nog van tralala. De vrolijke Japanse tafereeltjes.
Samen tafelen, samen baderen. Maar als de boel (of beter de A.I.)
dankzij een met pen en papier (!) opgelost sommetje ontploft, gaat de
hele familie aan de slag. 'En wie zichzelf redt, redt de ander.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten