De
film schermt zelf met bijbelse quotes, maar het is natuurlijk een
Freudiaans gebeuren. Katjes die je niet zonder handschoenen aan kan
pakken. Cat Woman meets Minoes. De vrije, eigengereide vrouw als
(stoei)poes beangstigt én betovert de man. (We zullen een etymologische
uiteenzetting over het woord verder achterwege laten.) Kent Smith komt
een exotische dame (Simone Simon) in de dierentuin tegen. Ze staat een
panter te schetsen. Even later zitten de twee aan de thee, en Kent voelt zich het mannetje. 'Boys who come for tea can't expect to stay to
dinner!' In de erg economisch vertelde film is de trouwerij echter zo
gepiept. We krijgen niet eens uitgebreid exposé over het
'kattenverhaal', waaraan de personages zelf wel refereren. Tourneur
houdt het consequent bij suggestie en schaduwen. Een dierenwinkel die op
stelten staat als 'het kattenvrouwtje' binnentrippelt bijvoorbeeld. De
verwikkelingen worden intussen erotischer. Er wordt maar niet gezoend.
En op het werk van Kent staat er een girl next door te smachten. Zij
hóudt een kat. Dat is heel wat gezonder dan er een zijn. Ook de
geconsulteerde psychiater is amusant. Angsten en frigiditeit, daar denkt
de macho het zijne van, en hij zwaait met een uitschuifbare wandelstok.
Koppig kijkt hij de erotiek en de dood in de ogen. Veel transcendenter
komen ze niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten