Emoties
uit, altijd lastig voor FC De Jongetjes. Niks groepsgesprek, of een
goede knuffel. Moeten ze nou zichzelf pijn doen, of elkaar? Dat lijken
de enige twee opties.
Kid was vorig jaar ook al een mooie film met precies
hetzelfde thema. Hide Your Smiling Faces doet het op zijn
arthouse-Amerikaans. Een tikje gestileerder en zwijgender. Ietsje minder
ook. Als er ergens in de openingsminuten een kereltje met een pistool
aan komt zetten weet je dat dit een 'shotgun story' wordt. Continu die
dreiging. Wordt het een implosie of een explosie. De prachtige omgeving
vol bossen en gigantische bruggen deed me aan mede-opgroeifilm
Breaking Away denken. De jongetjes hier fietsen weliswaar, maar toch puur om het
hoofd leeg te maken. Lol hebben ze niet meer na het verlies van één van
hen. Lachen mág niet eens. Ouders kunnen ze niet meer raken. Eén van de
beste scenes speelt zich af in een supermarktje. Familie 1 komt Familie 2
tegen. Moeders doen alsof het goed gaat. 'We're coping well'. De
jongetjes ontploffen intussen. Voor er nog meer doden naast de River's
Edge vallen dwingen de hoofdpersonages (een jonger en een ouder
broertje) elkaar om dan in elk geval een confrontatie aan te gaan.
Wandelend, samen alleen. 'Wat nu als ik in mijn slaap van de brug rol.'
'Ik houd je vast.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten