'Fuck the receipt! Timebomb maakt
ongetwijfeld indruk als je 'm als elfjarige alleen thuis ziet. Te laat
opgebleven, vanzelfsprekend. Zo staat me nog altijd een scene uit een
b-film bij waarin een actieheld zijn vrouwelijke kompaan euthanaseerde.
Met een kruisboog. Timebomb was eigenlijk bedoeld als Jean Claude van
Damme-vehikel. Uiteindelijk koos men voor Michael Biehn. De man moet in
het begin een 'horloger' voorstellen. 'Ik dacht dat horlogers Frans, oud
en baardig waren', zegt een klant. Zij blijkt psychologe, zodat Biehn
met dezelfde opmerking kan counteren. Het psychologie-aspectje aan de
film is lekker mal. Vanzelfsprekend heeft Patsy Kensit in functie een
frigide ijzeren bril op. Maar vanaf het moment dat ie 'afgaat' gaat ze
los, hoor. De rest van de film laat ze zich welwillend (om niet te
zeggen zaadvragend) door Biehn van hot naar her slepen. Zelfs diens
doodsbedreigingen en sadistische spelletjes kunnen de liefde blijkbaar
niet om zeep helpen. Of juist niet. 'Want mijn vader leerde me geen
emoties te tonen'. En die was godbetert ook psycholoog! Het plotje
draait om Biehns nachtmerries. Hij is een Bourne ná de reset. De
psychologe komt dus goed van pas om die repressed memories (tieten en
geweld!) op te duikelen. Gekste momentje is in het mental hospital. Als
variant van de sofa vindt het tweetal een mal. De psychologe kan zich
niet meer inhouden en begint lukraak knopjes in te drukken...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten