'So
this is the Hobbit.' Zo'n film waar veel teveel geld en belangen mee
zijn gemoeid. Na het megasucces van The Lord of the Rings kon de prequel
natuurlijk niet kleinschaliger en gewaagder worden aangepakt. En dat
terwijl het goedgemutste (of goedbebaarde) sprookjesboek De Hobbit zich
daar prima voor leent. We zullen nooit weten hoe de film er had
uitgezien als Guillermo del Toro aan boord was gebleven, maar met Peter
Jackson wordt er op veilig gespeeld. En veilig betekent hier recht richting
het brein van Starwars-jongetjes. In het begin ziet de film er zelfs
bevreemdend sci-fi uit. Geen blut und boden maar lelijke techniek.
Niemand mocht zich bekocht voelen. We starten volkomen overbodig opnieuw
met Elijah Wood en Ian Holm, alsof iedereen is vergeten dat The Hobbit
vóór de Ring begint. Zelfs Riefensthaliaanse knokscenes ontbreken in die
eerste minuten niet. De introductie der Reisgenoten is verder een
koddige toestand, in Studio 100 decors. Plopperdeplop! Wel fijn en zeer Tolkieniaans dat er wat liedjes worden gezongen. Uiteindelijk
wordt dit eerste deel van de The Hobbit pas aardig als het slappe
geacteer wordt vervangen door semi-geanimeerde personages. In de hal van
de Bergkoning werkt de boertige goblin-humor zowaar wél. En dan is daar
de entree van Gollem: de jonge dagen van de schizofreen. Toch nog een
half uurtje op het puntje van de stoel. 'Baggins! Thief!'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten