Vrouwelijke
regisseurs zijn al zeldzaam, maar het lijkt wel alsof ze maar één goede
film mógen misschien. Het zal wel een hersenspinsel van me zijn, maar
ook bij Enyedi zie ik op Wikipedia weer een hele rij films waarvan er
maar één een eigen artikel heeft. Zou de rest werkelijk zoveel minder
zijn, of onterecht genegeerd? Het Hongaarse My 20th Century won de
Gouden Camera in Cannes en haalde de NY Times 1000 Best Movies almanak.
Toch kostte het me jaren de film te 'vinden'. Ook dat zegt iets.
Wellicht ook inhoudelijk, want My 20th Century is geen gemakkelijke
kost. In een Ophuls via Guy Maddin-achtige beeldtaal zwiert Enyedi door
het fin de siecle. Zien we daar Tolstoj in een oud filmpje? Edison vormt
de anker van het 'verhaal', overigens gewoon vertolkt door een Hongaar.
De magie van filmtovenaar Edison wordt bejubeld, alsof hij de
versnelling van de modernisering inzette. Naast het wetenschappelijke
optimisme is de film echter ook smakelijk anarchistisch-feministisch.
Een 'intergalactische' sterrentweeling zorgt voor girl power. De spirit
van de sixties, maar met ruimte voor ironie. Een man houdt een
spreekbeurt voor Vereniging van Feministen, waarin hij de 'a-logica' van
de vrouw 'bewijst'. Inclusief 'verhelderende' reproducties van seksuele
organen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten