Welke
van de '3 elements of hiphop' je het minst interesseert zegt vast iets
belangrijks over je. Ik vind dat breakdancing maar onnozel lichamelijk
bijvoorbeeld... Graffiti heeft juist iets mysterieus. 'In situ' kunst in
optima forma, geen wonder dat de museumwereld het oppikte. Maar
graffiti hoort in de letterlijke en figuurlijke underground. De
'burners' brandden kort en hevig. De stijl kán best worden vastgelegd.
Maar niet op canvas. Een fotoboek werkt al iets beter. Of deze klassieke
documentaire. In de extras vertellen de twee middelbare kalende witte
men die de docu schoten hoe ze langzaamaan het vertrouwen wonnen van de
piepjonge 'schoffies' die de New Yorkse treinen versierden dan wel
versjteerden. Henry Chalfant, de grote documentalist van de beweging
werd eerst voor een agent aangezien die 'intelligence' verzamelde...
Eentje van 16 zegt over eentje van 14 al 'I am like his father'. Weer
een ander staat met zijn moeder te kibbelen: 'I don't doodle. - Yes, you
do. You do doodle on the paper.' De twee zijn de Statler & Waldorf
van de film. Tragische held is Kase2. Een 'one armed bandit'. Het
fysieke gebrek wordt gecompenseerd met wagonladingen talent, charisma én
zelfvertrouwen. “I didn't mind generating my generosity'. De docu is
precies op tijd. Het reminiscen is al begonnen. De jongens van de
generatie '74 reciteren de namen van oude 'kings of the line', en geven
nu lesjes. Hoofdregel: 'Follow the outline!'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten