Bill Cosby in een film
geschreven door Walter Hill!? Waarom ook niet. Cosby gaat het knauwen op
sigaren en het uiten van vrouwonvriendelijkheden best aardig af. Hij
speelt de ene helft van het private eye-titelduo. De Charles
Groenhuijsen-achtige Boggs komt voor rekening van regisseur Robert Culp.
Beide mannen zijn in de goede noir-traditie geflopt in hun privé-leven,
maar als detectives nog redelijk bij de pinken. (Al spenderen ze ook
genoeg tijd met cynisch kankeren op de professie...) De twee outcasts
zijn op elkaar aangewezen. Hickey leeft gescheiden van zijn vrouw.
Boggs' relationele status is nog onduidelijker. Even lijkt de film zelfs
te suggereren dat hij 'faggy tendencies' vertoont. Dat lijntje blijft
bij een enkele losse flodder, waar ik misschien meer in zag dan Walter
Hill... De femme fatale mag als een McGuffin (met een koffer geld) het
plot in gang zetten, maar verder zwijgen de dames vooral. Slechts Cosby
krijgt nog wel wat weerwerk: 'waarom bel je me altijd als ik net naar
bed ga'. Hill is niet van de snappy dialogen, wél van de actie. Ik vind
een neonoir niet echt het soort film waarin er met machinegeweren moet
worden gerateld, maar heck, it works. En de scene in een leeg American
Football-stadium had ik ook niet willen missen. Als grimmige curiositeit
voldoet de film. Oog om oog, kogel om kogel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten