'Why
feed a dead man, even if he is walking around?' Cynicus Bogart leert in
dit volslagen onevenwichtige noirtje van het gewone leven te genieten,
maar het is véél te laat om nog aan een gewoon leven te beginnen. Hij is
een 'three-time loser', een 'sucker' die bij de volgende keer
bajes-tijd voorgoed zal moeten blijven. En buiten wachten alleen oude
criminele matties op 'm (of hem op), met een vernederend glaasje melk. Een louche
advocaat en opportunistisch vriendinnetje completeren de collectie
problemen. The Big Shot duurt maar tachtig minuten, maar weet zelfs in
die tijd het verhaaltje ongeveer vier complete wendingen te geven. Weg
van de noir, langs een actiefilm in de sneeuw, een rechtbankdrama, en de
onvermijdelijke gevangenis. Daar hebben de inmates (net als in Lucky
Break jaren later) tijd om een bont avondje op te voeren. Maar de
spotlight-lamp lijkt in handen van Bogart eerder een mitrailleur. (Wat later
wordt de daad bij het woord gevoegd.) De beste scene is het korte
huiselijke moment in de hide-out. Bogart heeft zoveel tijd in de 'can'
doorgebracht dat hij niet eens weet hoe hij een conserven-'can' open
moet maken. Pijnlijk. En Bogart? Die is in zijn laatste gangsterfilm al
zijn stokoude zelf. Voor eeuwig moedeloos, en stervend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten