Hubert Bals is echt de postume koning van de
wereldcinema, soms lijkt werkelijk elke Zuid-Amerikaanse arthouse film
uit zijn fonds gefinancierd. Alicia Scherson's debuut is fris en
vermakelijk, voor wie ten minste geen al te grote hekel aan Miranda July
heeft. Denk aan volwassenen die 'poep praten', en een hele hoop
kinderlijke naïviteit. Een Liv Tyler-achtige
nana zorgt voor een oude
Hongaar, net de stervende Chavez. Buiten is het leven van de
verpleegster een vrolijk spelletje. Street Fighter II op straat! Een tas
functioneert als De Jurk van Van Warmerdam, en al doende wordt het
eenzame dienstmeisje zo met een excentrieke familie verbonden. Op een
afstandje dan, want ze stalkt net zo fanatiek als die kerel uit
Gigante.
Het sippende object van interesse is verlaten door zijn geliefde vrouw.
In het café somt hij haar kwaliteiten op: 'ze verslaat me met pingpong
en schaken, en vertelt goede grappen.' Vrouwlief beleeft een tweede
jeugd, terwijl de verlaten echtgenoot als
Momma's Man op zijn
slaapkamertje gaat zitten. Smoeder heeft geen tijd voor een knuffel,
want te druk met d'r bronstige alfamannetje. Het ijs breekt (of 'de
boter smelt') pas als ze aan het ontbijt een discussie opzetten over
adjectieven en werkwoorden. Leuke, milde grapjes dus. Van mij had zelfs
het 'happy end' gemogen. A man needs a maid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten