'Misschien
bidden jullie wel tot Freud na het neuken.' Beetje flauw om juist die
quote eruit te pikken, want De Stilte Rond Christine M is een stijlvolle
Nederlandse productie. Zelfs de trademark openingsscene met seks bevat
géén naakt. Dat zou ook wat vreemd zijn want Marleen Gorris vertelt hier een
echt feministisch verhaal. Heel erg seventies, ook al speelt de film dan
begin jaren '80. Mannen die vrouwen haten versus vrouwen die mannen
haten. En het moge duidelijk zijn op wiens hand de film is. Cox Habbema
speelt een koele en succesvolle psychologe die geleerd heeft met de
zogenaamd objectieve blik van 'de man' naar de wereld te kijken. Een
beetje diagnose-stempeltjes zetten, en af en toe haar echtgenoot op
details corrigeren. ('Het zijn geen patiënten maar cliënten.') Echt
verwarrend wordt het voor Habbena als ze in de gevangenis de
toerekeningsvatbaarheid van drie vrouwen moet vaststellen, die samen een
man om zeep hebben geholpen. Habbema's entree in de gevangenis is de
mooiste scene. De soundtrack van Lodewijk de Boer bubbelt omineus (vol
stokoude synths) en de gevangenis is een prachtig voorbeeld van een
gemechaniseerde wereld vóór ie gedigitaliseerd werd. Het Huis van de
Toekomst. De daad zelf wordt intussen in flashbacks getoond. Een
boutique, modepoppen, spiegels. Ik zeg: 'Sie stellt sich zu Schau fuer
das Konsumprodukt/Und wird von millionen Augen angeguckt'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten