'The Police Department is like a
crew it does whatever it wants to do'. Ver voor de boel op het
metrostation ontspoorde zat ik al aan Prince Pauls hiphopera A Prince
Among Thieves te denken. Fruitvale Station is bepaald geen master class
in acteren, er zitten tal van momenten in die me aan slechte rap-skits
doen denken... Het treurige is natuurlijk dat het flinterdunne
verhaaltje van Prince Pauls album hier – in variatie – sentimenteel
werkelijkheid wordt. Een jonge gozer 'hustles', doet pogingen 'legit' te
gaan, maar is ontslagen op zijn werk, en als voormalig bajesklant
liggen nieuwe kansen niet voor het oprapen. Fruitvale Station is zo'n
film waarin je je weer eens kwaad kan gaan zitten maken over de brute
criminalisering van de drugshandel. Het is duidelijk dat de overheid
drugsgebruik (en dus verkoop) enigszins moet ontmoedigen. Maar in
Amerika wordt zo een arme gestigmatiseerde onderklasse van vooral
allochtonen gecreëerd. Het hoofdpersonage is geen rapper (al lijkt hij
op 50 Cents) en kan dus ook die ontsnappingsroute niet nemen. Zijn
laatste dag zit vol met slechte voortekenen (het bange dochtertje was
er net één teveel). Het verbaasde me dat ik dan toch zo door het einde
werd geraakt. Moeder met dochter onder de douche, met heel slecht nieuws
in petto. Een film met een goed hart, dat wel, bruh.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten