De eerste
échte handelingenfilm van het jaar is een Aziatische, zoals het hoort.
Ze komen niet veel slomer als deze, en ook niet veel dialooglozer trouwens. Het
inzoomen van de camera is een van de meest enerverende dingen die er hier gebeuren, en dat gebeurt dan ook keer op keer haast
hypnotiserend traag. Zo naderen we de personages op kousenvoeten.
Mooiste voorbeeld zijn de twee secuur opgemaakte poppetjes die op de schelle tonen van een C-Pop liedje bij de bushalte staan te
dansen. Of nou ja dansen, al inzoomend lijkt een van de meisjes steeds
meer op zo'n hondje dat op de hoedenplank staat te schuddebollen... Van
armesloebers is dus geen sprake. De tieners van het
plattelandsdorpje zijn piekfijn gekleed (misschien omdat die Westerse
modekleren in China worden gemaakt?) maar ook mét dure mobieltjes is hun
plattelandsleven leeg en vervelend. Is dat een verkrachting? 'Ga je al
weg?' In de tweede helft van de film zien we de nu wat 'oudere
jongeren' in een grotere stad. Heel veel vooruitgang lijkt de move niet
te hebben opgeleverd. Het wachten is op wat (meer) ongemakkelijke seks.
Nog zo'n teken dat China in deze film echt arthouse-Westers is geworden.
'Mijn been jeukt'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten