'How do you know how to do that?
From hanging out with really nasty girls.' De mafste film van vorig jaar
moest ook gezien worden. You wouldn't believe wie deze film in alle
ernst aan mij tipte. (Misschien poogde ze een therapeutische catharsis
te bewerkstelligen.) Ik denk niet dat ik er nog op terug ga komen. The
Counselor is een typisch voorbeeldje van 'too smart for its own good'.
Cormac McCarthy kan schrijven – duh – maar waarom dan anno nu nog een
slecht Tarantino-doordrukje pennen? Zelfs als film noir parodie crasht
de film over zelfgespannen verhaaldraadjes. Iedere filmkenner ziet na
ongeveer tien minuten de Madonna én de Hoer, en weet dan al wie er met het
been (of het hoofd) weg gaat lopen. Het eerste half uur bevat deze
woordenboekwoordenbrij nog wel wat aardige oneliners, vooral van de
oversekste (dus gevaarlijke) Cameron Diaz. 'You don't think that's a bit
cold?' 'I think truth has no temperature.' Javier Bardem is een stuk
minder grappig als all around fout kereltje. Hij lijkt op Ruud Gullit
die de persoonlijk assistent van Khadaffi is geworden. 'It was too
gynaecological to be sexy' is Bardems 'hamvraag', en de enige anekdote
die met Tarantino kan wedijveren. Zoveel tekst, en de titelrol is nog
niet eens genoemd. Fassbender heeft een merkwaardig afgetraind krom
lichaam en verkwanselt zijn talent. Maar dat doen er wel meer hier.
Misschien is dát de boodschap aan ondergetekende?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten