10

10? 42! Niet als antwoord op alles, maar het begin van alle problemen. De mid-life crisis slaat stevig toe bij Dudley Moore. De succesvolle songwriter heeft geen rust meer in de tenen. Tenen waarop de kleine man al jaren heeft moeten staan. Big girl power-eega Julie Andrews kleineert 'm ook al. Moore compenseert op herkenbare wijze, met overijverige bemoeienis en cynische grappen. Zo belandt hij ook in bed nog in een oneindige taaldiscussie. 'You want to argue or make love?'. 'Define broad.' Buiten het seventies-decadente Hollywood-mansion zijn er weer andere verleidingen en afleidingen. Joggende vrouwen! Ze rennen steeds harder, kleden zich almaar schaarser en lijken steeds minder graag bekeken te worden. Koekeloeren gaat beter via een telescoop. In dé running gag van de film bestuderen de buurman en Moore elkaars activiteiten. Buurman houdt orgies. Moore... Zie boven. Het eerste uur wordt zo één groot schaterfeest. Moore is de man die Rowan Atkinson altijd had willen zijn. Even sullig, maar met onbedwingbare charmes én piano-skills. Wanneer hij eindelijk achter de barpiano plaatsneemt voor het eerste echte liedje, konden ze mij én de credits uitrollen. De film heeft echter nog een konijntje beloofd. Bo Derek. Vluchten in saaie rondborstigheid. Fysieke grappen zijn zo... lichamelijk. Niet geklaagd verder, buurmans telescoop maakt nog een cinemagische comeback.