Er kon maar één
regisseur de slotaflevering vormen van mijn Truffaut-reeks. Truffauts
liefde voor Hitchcock is ook in The Films In My Life weer aandoenlijk.
Elke kans om hem 'the boy director' te noemen wordt aangegrepen. Lifeboat
is noch klassieker, noch vroege 'boy' film. Hitch vervult zijn
dienstplicht, en zoiets doe je nooit alleen. Lifeboat werd geschreven
door John Steinbeck, en zo schudden Truffauts en Ludo's grote helden elkaar de
hand... Steinbeck brengt het eerste kwartiertje flink wat consciousness
naar de oorlogspropaganda. Een groepje passagiers – vrijwel allemaal
'allochtonen' – raakt verzeild op een lifeboat. Ze beslissen 'the
American way' wie er kapitein moet worden. Er wordt ook naar de
Afro-Amerikaan gekeken: 'Jullie menen toch niet serieus dat ik nu wél
mag stemmen?'. Zelfs de Komintern krijgt een namedrop. Verder zien we
slimme wérkende vrouwen, lefties die tegen eigenrichting zijn, en een
nazi in grijstinten. (Critici maakten de film daarom af, en 'lafbeck'
Steinbeck distantieerde zich zelfs van de film...) Toch is het vuurwerk
na dat kwartier wel op, en rest er een kabbelend zeedrama. Hoewel de
cast geplaagd werd door ziektes merk je van al dat lijden maar bitter
weinig. Zeker niet als begint op te vallen dat de camera bij elke
close-up van Tallulah Bankhead met vaseline is ingesmeerd. Dat is nog
eens een anti-aging effect.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten