zondag 24 augustus 2014
Birdy
The Bird People in America... Altijd al een vreemde vogel geweest, die
Nicolas Cage. In Birdy speelt hij de lastige 'straight' rol. Daar zit ie
dan, in een duivenpak, met zijn maat Matthew Modine. En wij moeten
geloven dat Cage dat allemaal prima vindt. Eerst stond ie nog onder de
brug met meisjes te vogelen, nu is hij beste vrinden met de grootste
Asperger van Philly. Double dates gaan helemaal de mist in met de
birdman erbij! De film vergeet hun vriendschap echt gewicht te geven.
Het blijven vaak malle avonturen in lievige vignetten-flasbacks. In het
'nu' van de film heeft Cage meer reden om zich om Modine te bekommeren.
Beiden hebben in Vietnam veel pluimen gelaten. Cage loopt rond als The
Man Without a Past, Modine is het bange vogeltje. Het zwijgen versus het
lijden wordt in de inrichting rap intens. Is Cage zélf misschien ook
gek? Is zijn hele reddingsoperatie inbeelding, gefaciliteerd door de
dokter? (Shutter Island!) Als op zijn gekte in die flashbacks nou 'ns
wat meer was gehint, dan was de spierballen-afronding ook niet nodig.
Vietnam hadden we niet hoeven zien. Maar de bandages gaan gelukkig
nergens af. Modine is er voor de totale ontmaskering van een mens.
Visueel verbluffend verbeeld. Naakt en roze, broedend op dat kamertje.
(En waarom ik me in dit stukje door Cage laat kooien is een
interessante...)
Labels:
Alan Parker,
films uit de jaren '80
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten