Anastasia

Onbedoelde verlenging van het Truffaut-project. Anastasia is volgens de New York Times één van de 1000 beste films aller tijden. Truffaut zou verbijsterd zijn. 'Litvak despises you, despise him back', adviseert hij. Hoewel ik Truffauts tips soms ook wat conservatief vond, heeft hij hier gelijk. Anastasia is een suffe royalistische fantasie. De film heeft psychologische mogelijkheden, maar benut ze nergens. Dat verwacht je ook niet van een Omroep Max-drama. (60 jaar later hebben we op de Nederlandse tv zo'n beetje dit niveau bereikt.) Ingrid Bergman speelt een Parijse zwerfster, die door wat Russen van de straat wordt opgepikt. Zij moet een verdwenen Romanov zijn. Leider van de Russische clan is Yul Brenner. Naast Tommy Wieringa-flamboyant is hij ook opmerkelijk kwiek, alsof hij net uit het Zwanenmeer is weggelopen. De Pygmalion-cursus is nog aardig. Imposters zijn natuurlijk altijd een fijn thema, denk maar aan Le Retour de Martin Guerre. 'Anastasia' overtuigt langzaam zichzelf én de anderen. Daarbij vergeten we maar even dat ze toch onmogelijk Russisch kon spreken. (Of sprak de Russische upper class nog altijd alleen Frans.) Komisch weerwerk tegen de verveling komt van de oude keizerin, die haar hofdames afsnauwt. 'For a woman your age sex should only mean gender.' Was Audrey Hepburn er maar bij geweest...