Deze komedie duurt zo
godsgruwelijk lang dat je bijna zou vergeten dat ie geweldig begint. In
Harold & Maude-stijl. De betere morbiditeiten. Een oude rechter
placht zichzelf 's avonds op te hangen. Wat erotic asphyxiation als
nachtmutsje. (Hij hééft een pracht van een muts op.) Julian Barnes had
het niet cynischer weten te bedenken. Natuurlijk gaat het mis, en kan
het verhaal van de familie Guerney beginnen. Door en door verrotte adel,
maar: 'behavior, which would be considered insanity in a tradesman is
looked on as mild eccentricity in a lord...'
Ordet leek me altijd al
geknipt voor een parodie. En zo geschiedt. Peter O'Toole maakt een
fenomenale entree. Make-up, lang haar: een blonde Conchita Wurst in
monnikspij. Hij denkt dat hij God is en dat zullen de verbijsterde
familieleden weten ook. Als zijn gedachten hem teveel worden gaat híj
even aan het kruis hangen... Het hakken op alles profiteert ook nog van
een Aart Staartjes-butler. Maar na een uurtje of anderhalf zijn de toch
al vrij simpele grappen echt wel op, en helpt ook een striptease niet
meer. En we hebben dan nog een dik uur te gaan! De oplossing is simpel.
Elke gek in Frankrijk wil Napoleon zijn. En elke gek in Engeland? 'Zodra
hij zich weer Jack laat noemen is hij op weg naar herstel...'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten