'Here's to
you.' 'Here's to you two too!' 'Too-too', bevestigt de trein. Het droge
slotgrapje is hier echt niet het hoogtepunt, maar daarvóór is er al zo'n
spervuur aan witty one-liners langsgekomen dat het gewoon onmogelijk
wordt de beste te onthouden. The Thin Man is het werk van klasbakken.
Niet in de laatste plaats van Hammett, die zijn
stuiverromannetjes-mystery heeft gepeperd en gezouten met al die snappy
wisecracks. De filmkomedie spettert bovendien dankzij het duo William
Powell en Myrna Loy, een van fijnste echtparen uit de filmgeschiedenis.
Van het type respectloos respectvol. Beide spinnend van plezier
vanachter hun snorretjes. Er wordt met kussens gesmeten, met snuitjes
geminacht, achter ruggen om gegeind, en bovenal met drank gegoten. ('I'm
behind in my drinking!') In een meer romantisch momentje weigert de
eega op de avances van haar man in te gaan, die haar dan maar op de wang
kust. 'Any port will do in case of a storm.' Had ik al gezegd dat Loy
er werkelijk fantastisch uitziet als ze cocktails serveert? Powell pakt
intussen zijn oude stiel van detective weer op. In de speurtocht naar de
'thin man' passeert er een parade van excentriekelingen en
gangsterliefjes. Omdat Powell zijn brandy natuurlijk niet uit het oog
wil verliezen (hij drinkt zelfs de restjes van 'stool pigeons') zit de
hele bups meestal gewoon bij het echtpaar thuis. Kan Myrna flaneren. En daar voelt die andere échte huisterrier zich ook beter op zijn gemak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten