Met excuses
aan de filmgoden, want dit had de thirties-film The Scoundrel moeten
zijn. Ik kon me dit Belmondo-vehikel ook prima in de Times 1000
voorstellen. Belmondo was al eens fantastisch als
De Dief en ook als De
Schelm is hij heerlijk laconiek. (Het is niet alsof hij écht acteert hè.
Hij loopt gewoon grijnzend rond in deze swashbuckler.) De Franse titel
verraadt de setting. Het jaar is 1793, het tweede jaar dus, althans volgens de
Frans revolutionaire jaartelling. Alle terreur even daargelaten is hun
zelfmythologisering wel geweldig hoor. Het christelijke vacuüm moest
metéén worden gevuld. 'Wie is dat?' vraagt Belmondo wanneer er een dame
op een schommel uit de hemel neerdaalt. 'De godin van de Rede'!. 'Ik
bedoel, wie is ze écht,' verbetert Belmondo. Dit soort gebbetjes maken
de film amusant. Alles en iedereen krijgt er van langs. De revolutie
lijkt vooral geliefd dankzij de mogelijkheid tot echtscheiding, maar ook het
Oude Geld wordt nergens gespaard. Belmondo heeft de blik van de
buitenstaander, want hij is net in Amerika geweest. Daardoor
vertegenwoordigt hij het individualisme en de pragmatische handelsgeest
bij uitstek. Hij let op de centjes én op de vrouwtjes. Prioriteit
variabel. Het tempo van de film wordt snel onnavolgbaar. Maar ook dat
is is de Zeitgeist. 'Alles is in beweging, zelfs de liefde!'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten