Zeer vreemde (maar ook zeer goede!)
prent. De Odd Film Out in het oeuvre van Carol Reed. Hij begint nog wel
op Third Man-terrein. Nét even te gestileerde lange schaduwen. James
Mason speelt de leider van 'the organisation' in Belfast. De IRA wordt
nergens genoemd – politiek gezien dekt de film zich al gedurende de
openingstitels in – maar de Robin Hood-status onder de buurjongetjes is
duidelijk genoeg. (Dezelfde buurjongetjes imiteren in de film de
gebeurtenissen, een leuke Verkade-spiegeling.) Mason heeft maandenlang
verstopt gezeten, en pleegt dan een bizar achteloze heist, die
natuurlijk tóch nog verkeerd afloopt. Mason's vocale rol is meteen
gedaan. In eerste stap richting vervreemding verandert de zwaargewonde
bankovervaller in een wandelende ondode. Af en toe aan de hand genomen,
en dan weer als een zielig hoopje mens achtergelaten. Wellicht is het de
Ierse setting, de engelachtig knappe Kathleen Ryan, of de sneeuw, maar
de film wordt almaar droomachtig metafyischer. Bijna als een episode uit
The Dubliners. Voor ik hier wel erg literaire verwachtingen zou gaan
oproepen is er een laatste afslag. Mason staart psychedelisch naar de
bubbeltjes van zijn bier, en de film verlegt de aandacht naar een
groepje 'misfits'. Een verlopen dokter (
My Darling Clementine!), een
gestoorde schilder en een parkietenbaasje. Het lijkt wel Capra! Maar dan
wel in It's A Depressing Life.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten