Een
anti-vakbondsfilm! Duidelijk uit de tijd van het communistische gevaar.
Vakbondsleden die over 'brothers' en 'chairman' praten. Normale termen,
maar zoals het hier gekaderd worden krijg je het idee dat Mao voor de
poorten van Ipswich staat. In een onbestemde fabriek komt er – zoals
gebruikelijk in het subgenre – een mysterieus mannetje van buiten de
boel opjutten. De kameraden kunnen het echter prima zelf af, en hebben
maar een klein tikje nodig om het werk neer te leggen. Bovenbaasjes
worstelen er op
Spur der Steine-wijze mee; het voetvolk gaat
intussen over tot eigenrichting. De stakingsbrekers krijgen 'the silence
treatment', en meer dan dat. Richard Attenborough (type Steve McLaren)
is eerst één van hen, en dan de enige. Hij lijkt zelf niet te weten
waarom, behalve als stil (…) protest tegen de dictatuur van de
meerderheid. Zo wordt een pleidooi voor onafhankelijkheid een pleidooi
voor geinstrumentaliseerd kapitalisme. Je moet het maar durven... Toch
heeft de film genoeg indringende momenten. De stiltes zijn wérkelijk
pijnlijk, en Pier Angeli als de vrouw van de 'scab' is geweldig. De
Italiaanse (een zeer vroeg voorbeeld van die tsunami aan
massa-imigratie...) leeft vurig met haar man mee. Dat kan van zijn beste
vriend niet gezegd worden. Voor je kijken doorlopen. Dáár is de film
wel een sterk pamflet tegen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten