Wat
betreft Buñuel moet ik in herhaling vallen. De man wordt grappiger met
elke film die je ziet, zonder dat zijn stijl nu verandert. Als je alle Buñuels hebt gezien ben je waarschijnlijk een meesterlijk pestkop
geworden. Van wie kun je het klieren beter leren? Ook Le Journal is
weer bijzonder gemeen. Misschien lag het enkel aan oenige hoofd van
Michel Piccoli, maar ik moest aan Allo Allo denken. Stel je een
aflevering van die serie voor geregisseerd door Buñuel voor, en je kan
enigszins voorstellen hoe de Fransozen hier gierend uit de bocht
vliegen. Alledaags antisemitisme is de stinkende kers op deze chique
taart. (“Bereid met citroen bloesemwater, meneer de pastoor.”) Alle
mogelijke maatschappelijke standen vangen elkaar vliegen af in een Frans
dorpje. Cuckold Piccoli geilt op willekeurig welk beschikbaar
dienstmeisje. Zijn frigide vrouw bekt ze op andere manieren af. Opa
maakt de dienstmeisjes tot levende fetisj-poppen... En de dienstmeisjes
zelf? Die laten het zich allemaal welgevallen, want je weet nooit
wanneer opportunisme je van pas komt om deze Dumonteske ellende te
overleven. Jeanne Moureau staat er als de Beatrix-achtige femme de
chambre middenin, en switcht al naar het gelang het uitkomt, van
jarretels of partij. Klinkt koeltjes, is bitter vermakelijk. Daar vliegt
alweer een stuk afval over de heg!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten