Blijkt
The Life of Alfred Dreyfus. Ik vreesde er al voor. Het zou ook al te
cool zijn. Een jaren dertig Hollywood-film over de schríjver Zola. Toch
een beetje alsof ze nu The Life Of Cees Nooteboom zouden maken. Nou ja.
Zola werd natuurlijk juist dankzij die akelige Dreyfus-zaak larger than
life. Een affaire waarin alle Wereldoorlogen worden aangekondigd. Bizar
dus dat het woord 'jood' hier nergens valt. Die lepe(n) Fransen wordt
aan het slot uitgebreid zelfs uitgebreid bejubeld! De liberté heeft
overwonnen en de wereld kan rustig gaan slapen... Maar goed dat Zola de
(kachel)pijp uitging voor ie kon merken dat het allemaal weinig had
geholpen. Op zijn onfortuinlijke dood wordt al in de openingsscene
gehint. We zien Zola in de slag met de tochtgaten. De jonge Emile lijkt
op Ethan Hawke (ook 'schrijver' in zijn beste films ten slotte) en 'en
profil' heeft Zola zelfs wat van Lenin. Qua linksigheid blijft het bij
één namedrop voor 'Germinal'. Dat zou nog 'ns een prachtige film kunnen
zijn. Zola bij de mijnarbeiders, aantekeningen makend voor een boek.
Hier zijn we al snel weer bij de oude Zola. Succesvol, zelfvoldaan, en
irritant. Oude kompaan Cézanne leest hem terecht de les. Het is het
enige momentje moed in de film, en enkel een schijnbeweging voor de
heldenrol die komen gaat. Zola redt Dreyfus, al orerend in een saai
rechtbankdrama.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten