woensdag 6 augustus 2014
Dracula
Sanquin
zal er net even te serieus voor zijn, maar ergens ter wereld zal een
bloedbank toch wel eens een Dracula-thema voor een reclamecampagne
hebben gebruikt? 'The blood is the life', wist Bela Lugosi al. The
original. Volgens mij schuilt de crux (..) in de cape. De kraag een
logisch verlengstuk van Bela's gladde kapsel, de mouwen als
vleermuisvleugels, en als geheel een goede plek om je in te verbergen
bovendien. Wel vreemd eigenlijk dat vampieren nog toe wisten te slaan,
als ze niet eens tegen een simpel christelijk kruisje konden. In de
meeste huizen waren die vroeger toch wel aanwezig, zou je zo denken...
De eerste tien minuten van dit oudje zijn stilletjes het best.
Transsylvanië, de natuurlijke habit van het Ondode Beest.
Sprookjesachtig, mistig, en met prachtige achtergronden die wel
geschilderd lijken. Het grafelijk grafslot is Cocteau-waardig. Het shot
van het boekhoudertje helemaal alleen tussen de spinnenwebben is het
hoogtepunt. Een tel later daalt de bedachtzaam... formulerende... count
van de trappen en kan de pret beginnen. Waarom gaat ie eigenlijk naar
Engeland? (Om aan zijn vervelende vrouwen te ontsnappen?) Zo peste noire
onpuur als Nosferatu wordt de film niet. Het blijft net wat te rommelig
en koddig. Over vampire killer Van Helsing is vast wel eens een vervolg
gemaakt. Zou hij niet zelf ook...
Labels:
films uit de jaren '30,
Tod Browning
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten